Kia Ora!

Het is weer een lang verhaal geworden, dus pak een wijntje en ga er maar lekker voor zitten

.

We zijn een kleine 3 maanden in Australië geweest en we wilden nadat het vliegtuig in de lucht was eigenlijk al weer terug. Het land en de mensen zijn gewoon geweldig! Maar goed, het vooruitzicht was ook niet slecht; Nieuw Zeeland. Na een vlucht van 3,5 uur en weer eens 2 uur tijdsverschil kwamen we aan op het vliegveld van Christchurch. De eerste indrukken van het land waren trouwens geweldig, we zijn over besneeuwde bergtoppen heen gevlogen, die omringd waren door wolken. Echt een sprookjeswereld!

Eenmaal geland moesten we bij de douane onze schoenzolen laten zien en onze tassen moesten door een bio-scan omdat we noodles, thee en een snorkelset bij ons hadden

. Tja, ook in Nieuw-Zeeland hebben ze het niet zo op kleine beestjes..

Met de stadsbus zijn we in de richting van ons geboekte hostel gegaan. In de bus ontmoetten we een NZ stel, waarvan de vrouw uit, jawel, Groningen komt. Wat is de wereld toch klein

.

Als je door Christchurch loopt is het ontzettend stil, geen stads-geluiden en er is niemand die praat. De kern van de stad is afgezet met hekken en alle gebouwen in de kern liggen helemaal of deels in puin. De aardbevingen van vorig jaar en van begin dit jaar hebben echt veel schade aangericht. Even gezellig de stad verkennen was er dus niet bij, je wordt er echt stil van als je dat allemaal ziet.

We konden onze nieuwe Wicked bus pas twee dagen later ophalen, dus zaten we luxe in een hostel met de naam Jailhouse! Het was inderdaad voorheen een gevangenis en de voormalige celblokken dienen nu dus als slaapkamers. Maar met de sleutel in handen

hebben we heerlijk geslapen.

Toen we onze bus eenmaal opgehaald hadden (met de naam Mush..), konden we weer lekker rond gaan karren. Nog even boodschappen gedaan en toen richting Akaroa gegaan. We wisten nog niet precies hoe het zat met het 'gratis kamperen' in NZ, op internet lees je veel verschillende verhalen. In het piepkleine dorpje Little River, hebben we bij de plaatselijke VVV gevraagd hoe het zat. Deze meneer zei dat we gerust achter het gebouw van 'zijn' VVV mochten staan en daar slapen, dus dat aanbod hebben we maar meteen aangenomen. En met uitzicht op bergen was dat een mooie eerste nacht kamperen

.

We zijn de volgende dag nog naar Akaroa gegaan, een stadje met Franse invloeden en inwoners en supermooie uitzichten op een meer en hoge bergen. Als je de Tourist Drive neemt op de terugweg, wordt het uitzicht nog mooier, een aanrader!!

Vervolgens richting Rakaia Gorge gegaan, daar hebben we een trail gelopen en toen moesten we op zoek naar een slaapplaats...overal staan bordjes met 'No camping' en als je de locals en de info-boekjes moet geloven mag je dus nergens zomaar staan met je busje/camper, mits je een eigen toilet hebt. We hebben nog even overwogen om er een te maken, maar ja...

. We zijn toen toch maar naar een camping gereden. Nou ja, een camping...DOC ( Department Of Conservation ) in NZ heeft diverse campings 'gemaakt' , om dus te voorkomen dat mensen zomaar ergens gaan staan. Dit zijn echt ontzettende basic campings, met wc's die al tientallen jaren niet vernieuwd zijn. Maar goed, we zijn goed opgevoed, dus we zijn maar gaan staan op zo'n camping. Tja, hoe makkelijk het gratis kamperen in Australië ging, hoe lastig het leek te gaan in Nieuw Zeeland. Totdat we erachter kwamen dat het tóch toegestaan is om aan 'freedom camping' te doen, als je je troep maar meeneemt en niks in het water gooit. Geen probleem dus !

Het is trouwens niet normaal hoeveel schapen en koeien ze hier hebben, op ieder stuk land staan er honderden. Leuk om te zien, voel je je een beetje thuis

. Wat ook erg leuk is, zijn de varkens-boerderijen. Een stuk land waar tig varkens op rondlopen, compleet met modderpoeltjes, huisjes met stro en ontzettend veel ruimte om rond te rennen; leuk ideetje voor de varkensboeren in NL!

We zijn vervolgens in de richting van Lake Tekapo gereden, met onderweg leuke stops, NZ is echt heel mooi en je kunt op hele mooie plekjes slapen. Maar goed, Lake Tekapo is een ontzettend blauw meer, omringd door besneeuwde bergen en een lief klein dorpje. We hebben een trail gelopen naar de top van Mount John ( klinkt alsof we echte bergbeklimmers zijn

) en hier hadden we een nog mooier uitzicht op het meer. Het was lekker zonnig weer, dus we zijn nog iets bruiner geworden !

Ons busje heeft trouwens een groot raam in het dak, dus we kunnen 's avonds in ons slaapzakje naar de sterren kijken, stik romantisch

!

En toen naar Mount Cook, de hoogste berg van Oceanië. De weg ernaartoe was weer erg mooi. Ondanks dat er veel toeristen moeten zijn, want we komen ze in de dorpjes wel tegen, is het op de wegen erg rustig, dat rijdt dus heerlijk. De trail die we wilden lopen bij Mount Cook, was helaas dicht ivm een kapotte brug dus zijn we een trail gaan doen naar een gletsjer. Met alle bordjes is het bijna niet mogelijk om te verdwalen, maar het is ons toch gelukt

. De gletsjer was erg mooi, heel groot en in het meer dreven gigantische stukken ijs, gaaf om te zien. Het was daar trouwens ook erg koud, maar het mooie uitzicht maakte veel goed. Heel bizar om overal sneeuw en ijs te zien.

Na nog wat stops hier en daar zijn we naar Dunedin gereden, een leuke oude stad. Vanaf Dunedin gingen we naar Otago Peninsula, waar we op zoek gingen naar pinguïns en zeeleeuwen. De pinguins kon je helaas alleen zien met een tour, dus dat hebben we maar over geslagen, was nogal duur. Wel hebben we de Albatros (de grootste zee-vogel, met een spanwijdte van 3 meter!) zien vliegen, heel indrukwekkend! Bij Shag Point hebben we heel veel zeehonden gezien. Ze lagen lekker te slapen op de rotsen vlak onder ons. We waren de enige mensen daar, dus dat was echt cool! Lief om de kleintjes te zien spelen en zwemmen.

We zijn ook nog bij Victory Beach op zoek gegaan naar zeeleeuwen. Deze schijnen gewoon op het strand te liggen, uit te rusten van het zwemmen. Je wordt om de paar meter gewaarschuwd d.m.v. bordjes dat ze in de duinen kunnen liggen en dat je niet te dichtbij mag komen, omdat ze agressief kunnen zijn en met het verhaal van Carlijn in het achterhoofd was Debbie een beetje bang

. Helaas hebben we ze niet gezien en zijn we verder gaan rijden.

Een dag later zijn we bij Nugget point geweest, waar we op de rotsen nog meer zeehonden zagen liggen. We hebben nog een kijkje genomen bij Cannibal Bay (tip in de Lonely Planet). We liepen een stuk het strand op toen we opeens iets heel groots zagen liggen en bewegen...zeeleeuwen! We schrokken wel even want ze zijn echt heel groot! Ze lagen lekker te luieren en af en toe wat zand over zich heen te gooien om wat af te koelen. Als je ze zo ziet liggen kun je je niet voorstellen dat ze snel kunnen zijn, maar we zijn maar niet dichterbij gegaan om erachter te komen

.

Na dit mooie avontuur zijn we terug gereden naar Nugget Point. Aan het einde van de dag komen hier de Yellow Eyed pinguïns het strand op om hun wederhelft die op het nest zit af te lossen. Na 1,5 uur wachten (in een speciaal ervoor gemaakt huisje boven het strand, zodat je ze niet stoort) kwam er eentje het strand op gewandeld, zo lief! Direct kwam er een hoofdje van zijn/haar geliefde ;) uit de duinen omhoog, zo grappig dat ze elkaar herkennen van zo'n afstand! Terwijl de ene pinguïn omhoog liep richting het nest, liep de andere naar beneden richting de zee. Was erg mooi om te zien!

Na dit coole moment gingen we op zoek naar een slaapplekje, en we kwamen langs een huis gereden tussen de bergen, waar je voor een paar Dollar kon kamperen, inclusief een goede, warme douche! Het was een klein boerderijtje, met koeien, paarden, schapen en kippen, gezellig! Het was wel een ontzettend koude nacht, compleet met hagel, brrr!!

Vervolgens zijn we naar Curio Bay gereden, volgens de LP een goede plaats om walvissen (incl orka's!) te spotten, maar het was te hard aan het regenen om iets te kunnen zien, jammer! Bij Slope Point hebben we het slechte weer getrotseerd om een foto te kunnen maken vanaf het meest verre puntje van huis..vanaf toen zijn we dus begonnen aan de terugreis, een gek gevoel. We missen NL en iedereen echt wel, maar het reizen is zo ontzettend leuk om te doen! Maar goed, we hebben nog zo'n 4 maanden te gaan, we mogen niet mopperen!

Nog slechter weer kregen we toen we vlakbij Invercargill sliepen. We reden hier per toeval langs een plek aan de zee waar wat campers stonden, dus we dachten dat het een camping was. Maar toen Wim het ging vragen aan iemand bleek dat deze mensen hier gewoon al jaren lang hun camper neerzetten en hier vakantie vieren of zelfs wonen. Het waren wel wat euhm...rare mensen. We werden uitgenodigd door een meneer en we hebben nog nooit zo'n vies 'iets' gezien. Hij woont al bijna 40 jaar in die camper en we denken dat hij nog nooit iets schoon gemaakt heeft, bah! Hij zei dat we gerust gebruik mochten maken van zijn toilet, als we maar schoon waren! Debbie is zelfs nog mee gaan kijken naar zijn toilet, maar kwam zowat kokhalzend terug. We hebben wel op dat plekje geslapen, maar zijn dus lekker een stukje gaan lopen voor een ander toilet. En Anjo, zo'n luxe dixie heb je nog nooit gezien

(zie foto..).

We zijn hierna nog naar Monkey Island geweest, een piepklein eilandje aan de kust waar je alleen op kan lopen als het eb is, aan de zee met uitzicht op wederom besneeuwde bergtoppen. Het was ook nog eens een feestdag dus die avond werd er vuurwerk afgestoken. We weten alleen niet wat voor feestdag, want de mensen naast ons waren te zat, we konden ze niet verstaan

maar het was gezellig!

We kwamen aan in Invercargill....en het begon te sneeuwen! Het is hier dus bijna zomer, maar goed.. Na Invercargill kwamen we aan bij Fjordland, een van de redenen om het Zuider Eiland te bezoeken. De omgeving is mooi met overal waar je kijkt besneeuwde bergtoppen. Echt heel erg mooi! We hadden besloten om de Milford Sounds te gaan bekijken. Om bij deze fjord te komen moet je een 'snelweg' van 120 km bergop rijden, met een ontzettend mooie omgeving. Tijdens de boottocht was het op sommige stukken erg bewolkt. Tja, we hadden maar besloten dat dit Nieuw-Zeeland een nog meer sprookjesachtig karakter geeft

. De Milford Sounds zijn erg mooi, maar ook de 120 km lange weg was leuk om te rijden. We zijn regelmatig gestopt om een stuk te lopen voor mooie uitzichten. De tunnel van 1 kilometer was vooral voor Debbie leuk , erg donker! Verder is het dak van onze bus nog gesloopt door een stel Kea's (dat zijn papegaaien die het leuk vinden om spullen te slopen). Het mooie is ook nog dat als je ze van je auto af wilt jagen, ze boos achter je aan komen. Doordat ze van iedereen eten krijgen zijn ze totaal niet meer bang voor mensen..

De volgende stop werd Queenstown, een hip stadje

Een leuk centrum met een leuk strandje. Maar onze bus mochten we niet gratis parkeren voor de nacht dus zijn we via Arrowtown verder gegaan, en kwamen we onderweg een goedkope camping tegen. We love goedkope campings ;). De volgende dag langs de Blue Pools gereden. Dit is een watertje met ontzettend blauw water wat er erg uitnodigend uit ziet...helaas is het ijs- en ijskoud! Onze volgende stop werd Gillespie Beach, een leuke (daar is ie weer ) gratis camping aan het strand. Hier hebben we lekker 2 nachten geslapen en een leuke trail gelopen door een jungle-achtig bos, met aan het einde zeehonden in de zee, leuk!!

Vanuit deze camping zijn we naar de stadjes Fox Glacier en Franz Josef Glacier gegaan. In deze stadjes zijn, zoals de naam al zegt, gletsjers te vinden. Je kunt diverse tours boeken om deze te beklimmen, of je kunt er naartoe lopen en van ongeveer 100 meter afstand kijken, dit hebben wij dus gedaan. Beide gletsjers zijn erg mooi om te zien. Je wordt langs de hele route gewaarschuwd dat je niet over de hekken mag gaan en er hangen krantenknipsels van de ongelukken die er al gebeurd zijn..in 2008 zijn 2 broers dichterbij de gletsjers gaan kijken om foto's te maken...totdat er brokstukken naar beneden kwamen...het erge is dat hun ouders alles zagen gebeuren. Eén van de broers ligt zelfs nog steeds onder het ijs, die hebben ze nog niet kunnen vinden...bah!

Na deze enge verhalen maar mooie gletsjers zijn we verder gaan rijden langs Hokitika en kwamen we bij een mooi stukje strand uit, waar we (samen met zo'n 20 andere backpackers incl. busjes) een nachtje op het strand stonden

. We sliepen niet ver van de Pancake Rocks vandaan, grote rotsformaties van heel veel lagen stenen die lijken op een stapel pannenkoeken, grappig om te zien.

Hierna zijn we nog naar Cape Foulwind gegaan, waar een grote kolonie zeehonden 'woont'. Er lagen heel veel baby's, dus Debbie was hier niet van weg te slaan

.

En toen kwam een ander hoogtepunt van ons NZ-lijstje: Abel Tasman Park. Aangezien het ons allebei erg leuk leek om een kayak te huren en hiermee de zee op te gaan, besloten we dit te boeken. Na even de verschilende organisaties te vergelijken (alsof we verstand hebben van kayakken

) hebben we geboekt bij Kahu Kayaks. We werden de volgende dag om 08:30 verwacht voor een uitleg over de kayak en de veiligheid, en om 09:30 zaten we in onze twee-persoons kayak! Het was even wennen, want je hebt het gevoel dat je zo om kan slaan, maar al snel vaarden we als echte zeebonken de zee op . Het 'park' is vernoemd naar de Nederlandse Abel Tasman, omdat hij in 1642 als eerste 'buitenstaander' aanmeerde in NZ.

De zee hier is erg helder, mooi blauw en de strandjes zijn net als uit een vakantie boekje. We zijn op ons gemak langs de kust gaan varen en natuurlijk hebben we geluncht op een prachtig strandje. Tijdens het kayakken zagen we nog de Blue Eyed Pinguin (kleinste pinguin) zwemmen, superleuk om te zien! Bij het eilandje Adele Island lagen zeehonden lekker te slapen en sommigen zwommen lekker rond, dus die konden we van dichterbij bekijken. We werden om 16:00 weer terug verwacht, dus moe maar ontzettend voldaan zijn we hierna lekker gaan slapen. Een supermooi dag!

Na ons zee avontuur zijn we naar Nelson gagaan, voor de Saturday Market, en vanuit hier langs Picton. Hier hebben ze de Village Bakkerij (ja, inderdaad NL!). Bij binnenkomst werden we verrast door....kruidnoten!!! We hebben even gekletst met de eigenaresse, haar man is Nederlands, en hebben toen een lekker Pie en uiteraard de kruidnoten gekocht, yum!

De volgende stop werd Kaikoura, een grappig kustplaatsje waar we veel zeehonden hebben gezien. Het grappig is dat ze aan het einde van de middag het land op komen, de parkeerplaats op gaan en lekker gaan liggen. Echt heel leuk om te zien! We hadden inmiddels ook nog een verrekijker gekocht, en Debbie heeft uren zitten turen bij de zee, op zoek naar walvissen, maar vooral op zoek naar orka's voor Denise....helaas hebben we die niet gezien

. Het bleek ook niet de juiste tijd te zijn hiervoor, maar het was het proberen waard! Wel zagen we groepen dolfijnen voorbij komen, blijft mooi om te zien .

Voordat we terug gingen naar Christchurch wilden we nog een dagje ontspannen in de Hanmer Springs, waar de Thermal Pools zijn. We kunnen jullie één ding vertellen: Het was heerlijk!!

Nu zitten we weer in Christchurch, in hetzelfde hostel als waar we de eerste nachten door hebben gebracht. We hoorden zojuist dat er deze week nog naschokken waren van de aardbeving. Ook hoorden we dat er al ruim 8000 naschokken geweest zijn sinds afgelopen februari...toch een eng gevoel.

?

Het volgende verhaal zal uit Peru komen, morgen wordt de langste dag uit ons leven...eentje van bijna 40 uur (een hele werkweek)! Jet-lag, here we come!

Liefs van ons! xx