West Maleisië

Daar zijn we weer!! Dit keer met nog een klein gedeelte China en een groot gedeelte Maleisië

.

De laatste dag in Xi'an hebben we niet veel meer gedaan dan rondlopen door de stad. We hebben een tijdje door de moslim-wijk gewandeld, wat al een hele beleving was..hier kon je als je goed zocht, een hele koe kopen (wel in delen, maar dan ook ALLE delen .. ). 's Avonds hebben we wat Chinese gerechten geprobeerd in een restaurant, waar we door 6 (!!) mensen bediend werden, wederom erg lekker! De volgende ochtend de tassen weer ingepakt en op weg gegaan naar het treinstation. Bij het naar binnen gaan van het station wordt je helemaal gecheckt, dus dit duurde eventjes, maar eenmaal binnen hebben we heerlijk gegeten bij KFC dat mocht wel een keertje

. Het wachten op de trein duurde ook weer een tijdje, maar we vermaakten ons prima in de wachtruimte. De Chinezen die ook aan het wachten waren ook, we werden weer goed bekeken, want alweer waren we de enige westerse toeristen..heel bizar voor zo'n grote stad. Eenmaal in de trein zagen we dat we een Chinese jongeman als coupe-maat hadden. Helaas sprak hij geen Engels en wij nog steeds geen Chinees, dus we gaven het alledrie al snel op, ondanks het Point-It boekje en een Chinees woordenboekje. We zijn lekker gaan lezen en relaxen en op tijd gaan slapen, want de trein zou om 05:30 aankomen in Chengdu. Aangekomen in Chengdu moesten we op zoek naar een bus die ons naar het vliegveldkon brengen. Na zo'n twintig keer de verkeerde kant op gelopen te zijn, vonden we eindelijk de bushalte. Hier stonden we met een groepje Chinese toeristen die aangename geluiden maakten; een vrouw van onze moeders leeftijd begon eens lekker haar keel te schrapen. Dat is toch iets waar we niet aan konden wennen in China, jong of oud, man of vrouw, allemaal maken ze vieze geluiden en lijken trots te zijn op de groen gekleurde fluimen die op de stoep belanden.

Maar goed, na een korte busreis konden we uitstappen bij het vliegveld. We hadden al snel ons plekje gevonden waar we konden wachten, we zaten er al om 07:00, ons vliegtuig zou pas om 14:55 vertrekken....dat was een lange dag! Ook deze dag zijn we goed doorgekomen enrond 19:15 landden we op het vliegveld van Kuala Lumpur (KL). Toen we het vliegtuig uit stapten voelden we meteen al dat het lekker warm was, heerlijk!! Na de paspoortcontrole, het krijgen van een visum (niet meer dan een stempeltje en een sticker) en het ophalen van onze tassen, konden we op zoek naar onze slaapplaats. Inderdaad, op zoek.. We hadden hier nog niets geregeld dus moesten voor het eerst echt gaan zoeken naar een bed. En dat viel niet mee; een nieuw land, laat in de avond, moe en geen idee hebben waar we heen moesten. Uiteindelijk een bus gevonden die ons af zette bij het treinstation. Deze bracht ons naar het centrum van KL. We hebben een aantal hotels/hostels geprobeerd (het was weekend, dus alles zat vol..) en bij de vijfde was het raak, ze hadden een kamer voor ons! En wat voor één! Het was een kamer op de bovenste verdieping, met een bed die bijna uit elkaar viel, een douche die de wc nat maakte, en een airco (dat dan weer wel

) waarvan we dachten dat 'ie op zou stijgen. Het was dus heel erg wennen voor ons, dat begrijpen jullie !

Na de nacht slapen (nou ja, we zijn zo ongeveer om de 5 minuten wakker geworden van alle herrie..) zijn we ‘s ochtends al vroeg uit het hotel weggegaan op zoek naar een hostelletje. Eerst te voet maar met de combinatie 'ontzettend heet' en 'zware backpacks' bleek dat toch niet de beste oplossing. Dan maar een taxi aanhouden om naar het centrum te gaan. Met een oh zo aardige taxi-chauffeur, die ons vertelde dat hij niet express door allerlei straten zou rijden om meer te verdienen, maar dat hij het wel erg fijn zou vinden als we hem iets extra's zouden geven, juist omdat hij zo eerlijk is..

Uiteindelijk en met behulp van hostelworld.com (bedankt Marja!!) hadden we een leuke nieuwe slaapplaats gevonden; Irsia BnB (Bed & Breakfast). Een hostel met heel aardig personeel, volop boeken, schone kamers en ontbijt, super dus! We hebben de tassen gedropt en zijn de stad in gegaan. Het hostel zit tegenover een grote shopping-mall, dat was al erg leuk om mee te beginnen. Ontzettend veel winkels natuurlijk, maar het leukste was wel de entertainment-floor met allerlei kermisattracties, een bowlingbaan, een bioscoop, een pijl- en boogbaan, maar het meeste bizarre was wel een achtbaan over 3 verdiepingen! Erg leuk om te zien! We hebben nog wat rondgelopen in de stad en zijn daarna teruggegaan naar het hostel. Even bijkomen van alle drukke weken. Hoe leuk het ook allemaal is om zo rond te reizen en veel te zien van andere culturen, we waren allebei toch aardig vermoeid geraakt door alle indrukken en de korte nachtjes. Nog een tijd gekletst met Patrick, een Nieuw-Zeelander, die ons een hele lijst met must-see-tips heeft gegeven voor NZ.

De volgende dagen hebben we voornamelijk lekker uitgeslapen (tot een uurtje of 8

), de stad verder bekeken (natuurlijk de Petronas-Towers!) en hier en daar lekker gegeten. We blijven ons erover verbazen dat het zo goedkoop is; we hebben bij een restaurant gegeten en waren (inclusief drankjes) samen zo'n 2 euro kwijt. En het was nog lekker ook !

Onze volgende stop werd Malaca; een stadje met een Nederlands verleden. Tijdens de VOC-tijd was dit stadje namelijk in Nederlandse handen en die geschiedenis is tegenwoordig nog terug te vinden. Het meest grappige was wel een gebouw met de naam: 'Stadthuys' en een molen op 'Dutch Square'. Aangezien we toch in de 'buurt' waren leek het ons leuk om daar eens te gaan kijken :) Tja in de buurt, ... het bleek toch een hele onderneming; eerst met de monorail naar het station KL Sentral, hier de trein genomen naar een busstation, en vanaf hier met de bus zo'n 2 uur gereden om uiteindelijk aan te komen in Malaca (waar we weer een andere bus moesten nemen naar het centrum..). Gelukkig al snel het hostel gevonden waar we al veel over op internet hadden gelezen. Het leek een leuke kamer te zijn, met veel ramen en uitzicht op de 'tuin'. Maar helaas... het bleek iets minder leuk te zijn tijdens de nacht... overal gekko's die langs ons bed over de muur renden en drieduizend muggen die Debbie helemaal lek geprikt hebben. Toch hebben we (bikkels die we zijn

) er nog 2 nachten geslapen, maar dan wel onder onze eigen klamboe.

Tja wat ga je dan doen als je Malaca wel gezien hebt, ... wij besloten om heel onlogisch naar de andere kant van Maleisië te gaan. We wilden naar de Perhentian Islands, omdat een aantal mensen dit ons hadden aangeraden. Dus de laatste dag in Melaca zijn we vroeg opgestaan om een bus te pakken naar Tampin, vanwaar we de trein hebben genomen naar Gemas. Het plan was om vanuit Gemas per jungle-trein verder te reizen naar Kota Bharu (helemaal in het noorden van Maleisië). De trein tussen Gemas en Kota Bharu heet de jungle trein omdat het langs de Taman Negara gaat; dit is het oudste regenwoud ter wereld (hoe ze dat precies hebben bepaald weten we niet, maar het klinkt leuk). Vanuit Kota Bharu konden we dan per bus naar Kota Besut gaan om daar de boot te pakken naar ons paradijsje. We hadden dus een hele reis voor de boeg en die werd nog iets langer ... Over Gemas hadden we op internet al gelezen dat het een dorp is waar héél weinig toeristen komen...nou zeg maar gerust géén toeristen (één van de minst bezochte plekken van Maleisië). We kwamen er in de loop van de ochtend aan en toen bleek dat de trein pas om 23:45 uur zou vertrekken. Dus dan maar wachten...en wachten duurt lang in een stadje waar niets te beleven is. Lang leve de KFC! We hebben geen idee waarom die er wel zat, maar we waren er erg blij mee, aangezien het stadje er niet erg fraai uit zag buiten toen het donkerder werd (en al helemaal niet toen het begon te stortregenen). Van een KFC medewerker kregen we op een gegeven moment zelfs een colaatje (hij kon het waarschijnlijk niet meer aanzien dat wij daar 10 uur binnen zaten te wachten...). De treinreis ging prima, al sliepen we niet heel veel omdat het spoor vrij onregelmatig was, maar goed, we hebben in de ochtend nog wel veel mooie natuur gezien! Bij aankomst in Kota Bahru een taxi genomen naar het busstation, waar we een bus namen richting Kota Besut, om vanaf daar een boot te nemen naar... de Perhentian Island! De Perhentian Islands bestaan uit 2 eilanden aan de noordoostkust van Maleisië. Wij hadden gekozen om te verblijven op Coral Bay, een strandje op het kleine eiland. Toen het eiland goed in zicht kwam waren we al verkocht, wat een paradijsje! Een felblauwe zee, wit strand, palmbomen en idyllische strandhuisjes. We hadden al snel een mooie chalet veroverd bij Fatimah Chalet, met uitzicht op de zee, helemaal super! En nog voor een backpack-prijsje ook ;). De eerste twee dagen lekker geluierd en wat gezwommen in de zee, samen met heel veel mooi gekleurde visjes. De derde dag hadden we een snorkel-trip geboekt bij Maya's, deze tip kregen we van een duikinstructeur op het eiland. Voor de geïnteresseerden: echt een aanrader, de prijs is hetzelfde als bij de andere tentjes, maar hier nemen ze echt de tijd voor alles, er gaat een onderwatercamera mee en de gids is perfect. We zijn bij 5 plaatsen rond de 2 eilanden gestopt en hebben heel veel mooie vissen gezien, mooi koraal, met haaien gezwommen (beetje eng...) maar het mooiste was wel de schildpadden. We hebben gewoon gezwommen met een schildpad, dat was echt ontzettend gaaf! Zo mooi om van zo dichtbij te zien, vooral als hij even met zijn kop boven water kwam om zuurstof te happen. De laatste stop was bij Romantic Beach waar erg veel Clown-visjes (Nemo) waren en nog wat baby haaien. Een hele geslaagde dag!

We hadden echt nog geen genoeg van het eiland, maar besloten na 5 dagen toch maar verder te gaan, er is immers zoveel te zien in Maleisië! We twijfelden heel erg of we naar de Cameron Highlands (theeplantages waar je goed kunt wandelen) of naar Taman Negara (regenwoud) moesten gaan. We besloten een minibus te boeken naar de Cameron Highlands. We zaten in de bus met Anne en Donald, een ander NL stel, die naar TM gingen. Tijdens de busreis begonnen wij erg te twijfelen over onze bestemming en bij de lunch (waar tevens de splitsing plaats zou vinden voor de 2 parken) hebben we gevraagd of het nog omgeboekt kon worden naar TM...en dat kon gelukkig! Bij aankomst in Kuala Tahan (een klein plaatsje van waaruit je het natuurpark in kan) hebben we met Anne en Donald een leuk hostel gevonden, in hippie-stijl. Die avond hebben we een Jungle Night Walk gedaan. We hebben wel wat diertjes gezien (slang, spin, schorpioen e.d.) maar het was geen groot succes, aangezien er nog driehonderd andere mensen liepen en onze gids onverstaanbaar was. De volgende dag met z'n vieren een route uitgestippeld en ook de Canopy Walk gedaan, een wandelpad in de jungle op 50 meter hoogte...soms een beetje eng! De route was erg gaaf, we zijn bijna niemand tegengekomen en de omgeving en de geluiden gaven ons het gevoel dat we echt alleen in de jungle waren. Het enige nadeel is dat er erg veel bloedzuigers zijn, vieze beestjes! We gaan dus nog op zoek naar anti-bloedzuiger-sokken/zakken voor Borneo! Maar het was wederom een geslaagde dag! De laatste dag hebben we een boot gepakt die ons in 2 uur naar Kuala Tembeling bracht. De boottocht ging over een rivier langs de Taman Negara. Onderweg hebben we de jungle echt goed kunnen bekijken en hebben nog wat dieren gespot, waaronder hele mooie vogels en aapjes! En we hebben de Orang Asli gezien (Maleisische bewoners van de jungle). In Kuala Tembeling hebben we een bus gepakt naar Jerantut. Dat was dan het westelijk gedeelte van Maleisië voor ons. Op naar Borneo!

Liefs van ons (sorry het is een beetje een lang verhaal geworden)!

UB, Beijing en Xi'an

Ni hao! ( Ernst, een nieuw verhaal, speciaal voor jou ;) ) !!

Wat we verwacht hadden is gebeurd, de eerste twee weken zijn met een sneltreinvaart voorbij gegaan! Op dit moment zijn we in Xi'an, een grote stad die vrij centraal in China ligt. Maar laten we eerst vertellen wat we allemaal meegemaakt hebben de afgelopen week.

Na de twee dagen in Terelj NP, zijn we door onze gids naar Ulaan Baatar (UB) gebracht. Die middag zijn we meteen op zoek gegaan naar een van de bekendste Boeddistische kloosters in UB; Gandanteghenling Monastry. Het duurde even voordat we een goede manier hadden gevonden om over te steken..wat blijkt; je moet gewoon lopen als je naar de overkant wilt. Er is namelijk niemand die stopt voor rood licht, iedereen rijdt gewoon de kant op waar hij of zij heen wilt en claxoneert er goed op los. Dat was dus even wennen ;). Aangekomen bij het klooster, bleken we niet de enige mensen te zijn, het was enorm druk! Wat we onderweg er naartoe ook al meemaakten, gebeurde daar ook; iedereen bekeek ons. En niet heel vluchtig of een beetje stiekem, nee, gewoon blijven staren alsof we van een andere planeet komen. We zagen al snel dat we de enige ' westerse' toeristen waren, ook dat was dus even wennen. Maar gelukkig was daar een behulpzame man die ons de kassa aanwees...al bleek enkele minuten later dat alleen wij moesten betalen en de plaatstelijke bewoners niet, maar dat hebben we maar voor lief genomen ( het kostte gelukkig maar € 2,25 pp ). Het klooster bestaat uit een complex met verschillende tempels dus deze hebben we allemaal bekeken, al sprong er eentje uit volgens ons, die met een grote gouden Boeddha van zo'n twintig meter hoog, heel mooi! Na dit bezoek hebben we wat te eten gekocht en lekker geluierd op de kamer ( en kleding gewassen :) ).

De tweede dag in UB zijn we naar het National Museum of Mongolia gelopen. Daar aangekomen moesten we buiten even wachten omdat er een of andere ceremonie aan de gang was. Al snel kwamen er wat meisjes (er ook stond schoolklas te wachten) van een jaar of elf naar ons toe met de vraag of ze naast ons mochten zitten. Het duurde niet lang of de hele klas stond om ons heen. Ze vuurden allerlei vragen op ons af ( Where are you from? Are you married? Do you have children? Can you swim? ). Het schattigste was nog wel een jongetje die tegen Debbie zei: ,,You are very beautiful'. Ook vonden ze onze ogen erg mooi, heel leuk om te zien dat ze zo ontzettend nieuwsgierig zijn en alles willen weten van andere landen en culturen. Nadat ze ons op de foto gezet hadden ( wij zijn helaas vergeten om foto's van hen te maken ), zijn we het museum ingegaan en hebben we nog wat rondgelopen in de stad. Daarna vroeg gaan slapen want de volgende dag moesten we vroeg op voor het vervolg van de treinreis!

Het bleek dat we samen met Fokkejan en Andrea ( onze Ger-kamp maten ;) ) in de coupe zaten, erg gezellig dus! Deze keer sliepen we maar één nacht in de trein, dus dat ging snel voorbij. Ook de grensovergang ging gelukkig goed, al duurde het wel weer erg lang ( een dikke zeven uur), dit kwam mede doordat het onderstel van de trein gewisseld moest worden. Ja, dat lezen jullie goed ;), de breedte van het spoor in China is anders, dus werden de wagons één voor één omhoog getakeld en werd er een ander onderstel onder geplaatst. Dit alles gebeurde terwijl iedereen gewoon in de wagon zat, ook dit was een aparte ervaring! Aangekomen in Beijing stond onze gids op ons te wachten, Cindy (wat overigens haar Engelse naam is ;) ) : ,, Welcome to China. Welcome to Beijing' (en dit op een toon alsof het ingesproken was op een bandje..). Zij bracht ons naar ons hotel en onderweg vertelde ze ons wat leuke feitjes over Beijing. Het hotel bleek in een 'hutong' te liggen (dit is een woongebied met kleine straatjes waar piepkleine winkeltjes, restaurantjes en huisjes in gebouwd zijn). De dagen in Beijing hebben we gevuld met bezoeken aan De Verboden Stad, Plein van de Hemelse Vrede, Het Zomerpaleis, diverse hutongs, en natuurlijk de Chinese Muur. Vooral de laatste was toch wel erg mooi om te zien en om op te lopen. Er worden diverse tours aangeboden, maar wij besloten om het zelf te gaan doen, en het is goed gelukt! Het scheelde nogal veel geld; wij hebben in totaal € 15,00 betaald in plaats van € 130,00 met een gids, en dat terwijl het makkelijk zelf te doen is met de metro en de bus. We vonden het ook al erg leuk om gewoon door de straten van Beijing te lopen, de mensen zijn allemaal erg vriendelijk, de huizen en andere gebouwen mooi om naar te kijken en overal ruikt het lekker naar het eten dat bereid wordt. Het eten is trouwens totaal anders dan de Chinese maaltijd die je in NL krijgt. Het zijn zulke andere gerechten en andere kruiden, echt ontzettend lekker, echt een aanrader! Ook voor de prijs van het eten is het de moeite waard om naar China te gaan; we zijn met Fokkejan en Andrea uit eten geweest en we waren, voor vier personen, inclusief drankjes, € 10,00 kwijt. Meike, Niels en andere Mac-liefhebbers: in China hebben ze een bezorg-Mac!!

De treinreis van Beijing naar Xi'an begon gisteravond en duurde 'maar' 13 uur. We kwamen terecht in een wagon met alleen maar mensen uit India, die in totaal met een gezelschap van 85 personen verspreid in de trein zaten. Wij zaten samen met een echtpaar die ons direct allerlei hapjes voorschotelden, superlief! En het was ook nog eens ontzettend lekker. We zijn vanochtend aangekomen op het station in Xi'an en zijn direct weer een bus ingestapt om naar het Terracotta Leger te gaan. Dit is een 'leger' van zo'n 9000 krijgers, paarden etc die gemaakt zijn van terracotta, om de eerste keizer van China destijds te beschermen. Het was erg indrukwekkend om het leger te zien, al hadden we er wel iets meer van verwacht en was het jammer dat er omheen tientallen winkeltjes zijn die stuk voor stuk dezelfde 'mooie' souvenirs verkopen. (Bas en Carlijn, erg handig die oude college-kaarten ;) ).

Zo, nu hebben we weer genoeg verteld, op naar het volgende avontuur!

Liefs Wim en Debbie

Trans Mongolië Express en Terelj National Park

Hallo allemaal!

Bedankt voor alle leuke reacties! (Bob en Wendy: zal ik voortaan doen

!) Nu een verhaal vanuit Ulaan Baatar (Mongolië) .

We zijn met de Trans Mongolië Express vanaf MoskounaarUlaan Baatar(of zoals de Mongolen het zelf zeggen in het Engels: UB) gegaan; een reisvan 4,5 dag, die vorige week dinsdagavond begon. Tja, en hoe ga je zo'n reis dan uitleggen

?Om te beginnen zaten we in een wagon met 8 coupes; in elke coupe kunnen maximaal 4 mensen verblijven. De trein zat niet echt vol en er was dus ook genoeg ruimte in onze wagon. Wij hadden samen een coupe met Ricky (een Nederlandse jongen die ook aan het reizen is en waar we ergveel mee gepraat en gelachen hebben). De bedden in de trein zijn vrij hard en natuurlijk rijdt de trein ook 's nachts (tijdens de eerste nacht wordt je wakker geschud en tijdens de laatste nachten voelt het alsof je in slaap wordt gewiegd), dus het was wel even wennen de eerste nacht! Naast ons zat een Zweedse man, Stig (die Rickyen wij aansprakenmet Sven, op de een of andere bizarre manier vonden we Stig te moeilijk..). Stig,de 'vader' van onze wagon entevens een gepensioneerde leraar geschiedenis dieveel in Azië reisten ons heel wat uren bezig heeftgehouden met leuke en mooie reis-verhalen. En wij hieldenhem bezig met de eeuwig-durende potjes UNO.. Tijdens de treinreis stopte de trein ongeveer om dezes uur (ook 's nachts) en bleef dan zo'n 20 minuten stil staan. Tijdens de stops konden we de trein even verlaten om een stukje te lopen en wat eten/drinkente kopen bij de Baboeshka's (Russische moedertjes/omaatjes die op elk station zelfgemaakte broodjes(erg lekker!!) e.d. verkopen). De trein maakt echter geen geluid als hij vertrekt, maar gaat gewoon opeens rijden, dus moesten we wel goed opletten, deze trein rijdt namelijk maar één keer per week enals je te laat terug bent in je coupe heb je pech (Tip voor mensen (Marja en Heinze...??) die deze reis ook overwegen: neem toiletpapier mee, in de trein is niets te vinden..). In de treinis een Russische restauratie-wagon aanwezig, waar we een aantal keer hebben gegeten (lievelingsgerecht van Debbie: een salade van geraspte kaas, gekookt ei,prei en héél veel knoflook..).Ook een stoofpotje genaamd 'Hot in Russian' smaakte goed, anders dan de naam doet voorkomenis dit gewoon erg populair in Rusland en niet pittig zoals wij dachten... Verder hebben we eigenlijk alleen noodles gegeten. En noodles. En cup-a-soup met brood. En noodles.

Tijdens de uren in de trein hebben we erg veel leuke gesprekken gevoerd met veel verschillende mensen, uit verschillende landen, erg leuk dus! Er werd hoofdzakelijk Engels gesproken, dus dat spreken we nu vloeiend

. Wij dachten van tevoren dat we erg veel zouden slapen in de trein, maar niets is minder waar...doordat we door verschillende tijdzones reisden, waren we al snel het besef van tijd kwijt. We vonden het vaak zonde om te gaan slapen terwijl hetbuiten licht was, aangezien de omgeving tijdens de gehele reis heel mooi is(vooralhet spoor van 200km langs het Bajkalmeer was heel mooi, er lag erg veel ijs en sneeuw!).Als het donker was stopten we zo'n twee keer per nacht en wilden we naar buiten om het station te bekijken. Ook het niet kunnen douchen in de trein (er was alleen een klein wasbakje met een piepklein waterstraaltje) en de grensovergang van Rusland naar Mongolië die zo'nzes uur duurde, maakten het dat we behoorlijk brak waren toen we aankwamen in Mongolië. Maar we hebben het er echt voor over gehad, het is een ervaring om nooit te vergeten,heel bijzonder.

Op het station in Ulaan Baatar (zondagochtend) stonden onze gidsen Togosoo (een Mongoolse vrouw) en Martijn (eenNederlandse jongen) op ons te wachten. De rit naar het hotel maakte meteen al duidelijk dat de hoofdstad van Mongolië erg dicht bevolkt is. In heel Mongolië wonen ongeveer 3 miljoen mensen, waarvan de helft in de hoofdstad, terwijl Mongolië 40 keer zo groot is als Nederland. Heel bizar dus dat iedereen bij elkaar is gaan wonen, terwijlvanaf 80km buitenUB voldoende ruimte is om dagenlang niemand tegen te komen. Na het ontbijtwerden wij, samen met Fokkejan en Andrea, een ander Nederlands stel, naar ons verblijf in een nationaal park gebracht. Dit gebied heet Terelj en is ontzettend groot en weids. Wim vindt de bergen lijken op bergen van een modelspoorbaan. In dit gebied staan diverse 'kampen' met Ger-tenten. Dit zijn ronde traditioneletenten waar veel Mongoolse mensen in wonen (deze tenten zijn nu nog volop in UB te vinden!). In de tent staan de bedden langs de kant en in het midden bij de kachel wordt geleefd. Zelfs als het warm is wordt er flink gestookt om het nog warmer te krijgen.Veel Mongoolse gezinnen hebben meer dantwee of drie kinderen, een volle bedoeling in de tenten dus! In principe hadden wij een tent moeten delen met Fokkejan en Andrea, maar aangezien er tenten leeg waren hadden we per stel een eigen tent, erg luxe dus.

De eerste dag gingen we (metTogosoo als tolk)op bezoek bij een familie die in zo'n tent woont.Erg indrukwekkend om te zien dat er in zo'n tentzeven mensen kunnen wonen, al zijn twee van de vijf kindereninmiddels'de tent uit'. De kindjes in Mongolië zijn trouwens superschattig! Deze mensen hebbenweinig luxemaar zijnzo gastvrij, we kregen thee met snoepjes en demoeder had lekkere hapjes gemaakt (een soort van bladerdeeg hapje met suiker, helaas geen knakworstje erin mama!!). De vader van het gezin zorgde voor de dieren die ze hebben (waarschijnlijk verdienen ze daar de kost mee) enis een hele grappige man (Anusha: hij vroeg zich af of we in Nederland ijshockey spelen met de klompjes die aan de tas hangen

).

De tweede dag zijn we gaan 'hiken' naar Turtle Rock, een mooiegrote rotsformatie (die uiteraard op een schildpad lijkt)waar we een lekkere lunch kregen van Martijn. Hierna zijn we naar een Boeddistische tempel (Aryaval) gegaan om een kijkje te nemen. Dit was de eerste keer dat wij zoiets zagen, erg indrukwekkend!! Gisteravond hebben we onder het genot van een biertje en een wijntje,met Fokkejan, Andrea, Martijn en Togosoo een potje Ezelen gedaan,een geslaagde avond!

Nu gaan we bijkomen van alle indrukken van de afgelopen week en proberen om zoveel mogelijk te zien van Ulaan Baatar. We zijn vanmiddag al naar een Boeddistisch klooster geweest (Gandantegchenling Monastery)en laten we zeggen dat het lopen op straat al een hele ervaring is... we zijn tijdens zo'nvier uur lopen, maar vijf westerse mensen tegen gekomen. Ookvoelenwe onshier erg lang, wat we helemaal niet gewend zijn. Mensen vinden ons erg interessanten natuurlijk trekt Wim z'n blonde koppie de nodige aandacht van de meisjes hier...!

Tot het volgende verhaal!

Liefs Wim en Debbie

Moskou: het begin van de reis ...

Zdravstvuyte!!

Daar zitten we dan, in een cafeetje in Moskou...en dan nu even snel een verhaal over de reis hier naartoe.

Gisterochtend, om 07:20 vertrokken we (na een snotterig

afscheid) met het vliegtuig richting Londen. Het vliegen ging prima (we kregen een lekkerEngels ontbijtje) en op het vliegveld ging gelukkig ook alles goed, ondanks dat we maar een uurtje de tijd hadden om over te stappen. Om 08:55 (Engelse tijd) stapten we in het vliegtuig naar Moskou. En jawel, wederom een ontbijt ! Dit maal iets steviger, maar ook weer Engels. Na bijna 4 uur vliegen zette de piloot de landing in en de nachtmerrie van Debbie kwam meteen al uit....wat een turbulentie!

Aangekomen op het vliegveld Domodedovo (Moskou) werden we gecheckt door de Russische douane (toch spannend, ook al wisten we dat alle papieren goed zijn..). Hierna kregen we vrij snel onze tassen en konden we op zoek gaan naar de trein, welke erg luxe werd gepromoot, maar een trein bleek te zijn die in Nederland niet meer op het spoor zou mogen

. Na 45 minuten kwamen we aan bij een metrostation en toen begon de wereldreis pas echt...niemand spreekt hier Engels, alles staat alleen in het Russisch en het was ontzettend druk. De metro-stations lijken op die van Londen, alleen voor mensen die de Russische taal niet spreken iets lastiger... Na een metro-kaartje gekocht te hebben (of het de goeie was weten we nog steeds niet ), zijn we de metro in gegaan. En jawel, Debbie stapte als laatste in en zat met haar backpack vast tussen de deuren....gelukkig werd ze geholpen door een aardige Rus, want Wim spreekt immers geen Russisch en liet Debbie hangen...

Na een zoektocht naar het hotel kwamen we dan rond 19:00 aan in het Tourist Hotel. We kregen het gevoel van een Amerikaanse school-campus, op een eigen terrein staan verschillende panden/gebouwen waar je kan slapen. Na het inchecken zijn we snel in slaap gevallen, en dat op 9 mei (nationale feestdag in Rusland; de Dag van de Overwinning (1945)).

Vandaag om 07:00 al wakker en een lekker Russisch ontbijt gegeten, iets anders dan in Nederland

, we dachten roerei te ruiken, maar het bleek rijstepap (dus Ad, Moskou is echt iets voor jou!). Na het uitchecken zijn we met de metro naar het centrum van Moskou gegaan. Het blijft lastig die Russische letters, dus flink omgelopen. Maar het Rode plein maakt alles goed, het ziet er magisch uit, zo mooi! Met nog de tribunes van het feest van 9 mei op het plein krijg je een gevoel van een machtig en trots land, erg mooi.

Nu snel dit verhaaltje afmaken en weer terug de stad in! Vanavond vertrekken we met de trein richting Mongolië....spannend!

Liefs Wim en Debbie

Nog 11 dagen....

Zo, nu wordt het ECHT spannend...nog iets meer dan een week en we stappen het vliegtuig in.
Alle spullen liggen klaar om ingepakt te worden in onze rugzakken en als het goed is past het nog ook! Ons huisje is zo goed als leeg, alle tickets zijn binnen, alle boeken zijn gelezen, alles is geregeld.
Op maandag 9 mei stappen we het vliegtuig in richting Londen, om daar vervolgens over te stappen in een vliegtuig richting Moskou.
Daar aangekomen zullen we de stad gaan bekijken, hier hebben we 1,5 dag de tijd voor....want op 10 mei, in de avond, vertrekt onze trein, de Trans Mongolië Express! We zitten hier in een 4-persoons coupé, samen met 2 andere reizigers. Na 4 dagen in de trein gezeten te hebben, stappen wij op de 5e dag, in de ochtend, uit in Ulaan Baatar, de hoofdstad van Mongolië. Hier gaan we direct door naar Terelj Nationaal Park, waar we 2 nachten door zullen brengen in een ger-tent. De 3e en 4e nacht slapen we in Ulaan Baatar, in een hostel, zodat we de stad kunnen gaan bekijken.
Op de 4e dag stappen we weer in de trein en komen we na 1 nacht aan in Beijing, China. En dan.........wordt vervolgd........(anders hebben we straks niets meer te vertellen ;) )!

Iedereen nogmaals héél erg bedankt voor alles. Ouders, zussen en zwagers heel erg bedankt voor de hulp met verhuizen, het vrijmaken van ruimte voor onze spullen, het geven van tips, hulp met het regelen van 'officiele' zaken (laten we geen naam van een bepaalde bank noemen, Ad ;)), Verdere familie, vrienden en collega's ook enorm bedankt voor alle leuke reacties, tips, kadootjes en feestjes! Leuk dat iedereen zo enthousiast gereageerd heeft :D.

We zouden het leuk vinden als jullie af en toe een berichtje achter laten op deze site en we gaan proberen zo vaak mogelijk een reis-verslag te maken en foto's toe te voegen!

Tot volgend jaar!!

Liefs Wim en Debbie

Nog even...

Ni hao!!

Nog even en dan is het zo ver. We gaan onze wereldreis maken! Als alles volgens plan gaat, vertrekken we in de eerste week van mei.

Nu we de planning compleet hebben en het aan iedereen verteld hebben, begint het regelen van de laatste dingen..spullen inpakken, verzekeringen regelen, laatste vaccinaties halen, huur van ons huisje opzeggen..

Het leukste van het regelen was toch wel om uit te zoeken welke landen we willen gaan zien, veel boeken lezen, verhalen van andere wereldreizigers lezen enhéél veel websites bekijken. Langzaam maar zeker kwamen we dichter in de buurt van onze uiteindelijke lijst:

Rusland-Mongolië-China-Maleisië-Indonesië-Australië-Nieuw Zeeland-Peru-Ecuador (+Galapagos)-Costa Rica.

De route zal misschien nog wat afwijken hier en daar, aangezien we op dit moment de tickets nog niet geboekt hebben, maar de grote lijnen staan wel vast :)

Hier een korte beschrijving van hoe onze reis er ongeveer uit gaat zien:

Rusland, Mongolië en China gaan we bezoeken per trein, met de Trans Mongolië Express, iets wat bij ons allebei erg hoog op het lijstje staat. In Mongolië gaan we 4 dagen de trein uit, om daar 2 nachten in een hostel te slapen en 2 nachten in een ger-tent. Vervolgens stappen we weer in de trein en reizen we verder naar China.

Hier aangekomen willen we nog enkele dagen de toerist uithangen in Beijing (en omgeving), waarna we verder vliegen naar Maleisië. Hier blijven wij 5 weken, en gaan we uiteraard op zoek naar de Orang Oetan op Borneo.

Na Maleisië komen wij aan in Indonesië. Waarschijnlijk komen we aan op Bali, en vanuit hier gaan we eiland-hoppen. Ook hier willen we 4/5 weken blijven en sowieso Java, Bali en Lombok bezoeken.

Vervolgens zetten we koers richting Australië. Wij komen aan in de stad Darwin, in het noorden van Australië. Vanuit hier willen we op eigen houtje rond gaan reizen richting Cairns. In Cairns willen we een auto/busje/camper huren, en hiermee de oostkust van Australië verkennen, daarna naar het zuiden om ook een kijkje te gaan nemen op Tasmanië. Ook willen we een stuk door het binnenland gaan. We willen er ongeveer 10 weken blijven.

Na Australië staat Nieuw Zeeland op ons lijstje. Hier willen we proberen om het Noorder- en Zuidereiland te bezoeken, maar dit staat nog niet vast, misschien wordt het alleen het Zuidereiland.

Hierna vliegen wij richting Zuid Amerika, waar wij aan zullen komen in Peru. Hier willen wij 1 week Spaanse les volgen, om in ieder geval wat woordjes Spaans te kunnen spreken. In Peru willen we van Lima doorreizen naar Arequipa, vervolgens naar Macchu Pichu om daarna weer te eindigen in Lima.

Na Peru volgt Ecuador. Hier willen we zoveel als mogelijk is van het land zien, maar bovenaan onze Ecuador-lijst staan de Galapagos-eilanden..als we alle verhalen moeten geloven moet dit erg bijzonder zijn vanwege alle diersoorten die er leven en zich van erg dichtbij laten bekijken.

Na Ecuador komen we aan in Costa Rica. Hier zullen we 7 weken verblijven, waarvan 1 week Spaanse les met aansluitend 4 weken vrijwilligerswerk in een natuurpark en verblijf in een gastgezin. De laatste 2 weken willen we zelf rond gaan trekken door het binnenland.

En dan....weer terug naar Nederland...!

Adios! Wim en Debbie